“ Bana kendince anlamlar yüklemişsin, her şey zihnindeki bir kurgudan ibaret.” Bütün gece kulaklarında yankılandı bu ses. Karanlık koyulaştıkça koyulaştı, sabah uzaklaştıkça uzaklaştı. Sanki aynı cümle ile aynı zaman diliminde takılı kalmıştı. Ne zihnindeki bu cümle susuyor ne gece bitiyor, bir türlü sabah olmuyordu. Yaşam döngüsü denen şey, ona manalar yüklemeden başlamaz ki… Benliğinden küçücük bir ben koparır, eklersin başkasınınkine. Aradan zaman geçer, büyümeye başlarsın karşındakinde. Büyürken de karşındakini tüketirsin, sen artarken o azalmaya başlar. Saçmasapan düşüncelerden sıyrılmak için sıkıntıyla yatağında doğruldu. Bir şiir kitabı çıkarma hayaliyle çıktığı bu yolculukta, birkaç ucuz ürünün reklamı için metin yazmaktan öteye gidememişti. “ Ne kadar şanssızım.” diye düşündü. Son günlerde tek düşündüğü buydu zaten. Kazandığı para kıt kanaat geçinmesine ancak yetiyordu.İki gün sonraki doğum günü için ona hediye alacak kadar pa...